Curaçao

De Curaçaose grot van Ali Baba. Deel IX: Het bewijs

/ Uitgeverij Lambo / Een reactie plaatsen

Door Julie Hengeveld

B83 Pioniers foto 1

Eén van de twee zwart-witfoto’s die ik vond in het depot van het Curaçaosch Museum laat een groep mensen zien die aandachtig luistert naar een spreker achter de microfoon. De stijlvol geklede personen zijn onmiskenbaar aanwezig bij een openingsceremonie. De andere foto laat een moment na afloop van de speech zien, wanneer de groep genodigden de tentoonstelling bekijkt. Op de ‘speechfoto’ staat het publiek in de zogenaamde Meesterzaal van het Curaçaosch Museum, te herkennen aan het daklicht.

Lees verder →

De Curaçaose grot van Ali Baba. Deel VIII: De museumtuin wacht

/ Uitgeverij Lambo / 1 reactie

Door Julie Hengeveld 

838000664

Het in een zwart doek gehulde standbeeld van generaal Robert E. Lee in Charlottesville, Verenigde Staten.

Standbeelden van ‘heldhaftige’ – meestal – mannen op publieke plaatsen boeten in aan populariteit. ‘Wat als de held een schurk wordt?’ kopte de Volkskrant afgelopen 19 augustus. Aanleiding van het artikel waren de rellen met een dode als gevolg in het stadje Charlottesville in de Verenigde Staten, die ontstonden na het besluit van het stadsbestuur een standbeeld van generaal Robert E. Lee (1807-1870), een bevelhebber uit de Amerikaanse burgeroorlog, weg te halen. Lee zou een voorstander zijn geweest van slavernij en een fel tegenstander van stemrecht voor de zwarte bevolking. Over het beeld werd als teken van rouw een zwart doek geworpen. Een rechter moet nu bepalen of het op zijn plek blijft staan of niet. En dan? Waar kan het beeld van een verguisd persoon naar toe? Lees verder →

De Curaçaose Grot van Ali Baba. Deel VII: Wie is ‘De kluizenaar’?

/ Uitgeverij Lambo / Een reactie plaatsen

Door Julie Hengeveld

B71 Willink- De Kluizenaar

Carel Willink, De kluizenaar (1938), olieverf op doek, 140 x 100 cm, Curaçaosch Museum, Curaçao. Foto: Curaçaosch Museum.

Carel Willink staat op het moment in Nederland in de belangstelling door de opening van een tweede locatie van Museum MORE, het grootste museum voor Modern Realisme. Vanaf 27 juni 2017 is Kasteel Ruurlo open voor publiek. In het kasteel staan het leven en werk van grootmeester Carel Willink centraal. Een mooi moment om De kluizenaar van Carel Willink, in het bezit van het Curaçaosch Museum, aan de vergetelheid te ontrukken. Dit 140 x 100 cm grote doek bevindt zich sinds 1948 in de Meesterzaal van het museum en is nauwelijks bekend buiten de landsgrens. Het werd bijna 70 jaar lang onjuist De prediker genoemd. Lees verder →

100 jaar De Stijl. Deel 2: Doorgedraaid, De Stijl op Curaçao

/ Uitgeverij Lambo / Een reactie plaatsen

Ter gelegenheid van het honderdjarig jubileum van De Stijl blogt LAMBO de serie 100 jaar De Stijl. Deze week gaan we de grens over en kijken we naar werk van De Stijl-kunstenaars op Curaçao.

Door Julie Hengeveld

Het zal bijna niemand zijn ontgaan dat het dit jaar 100 jaar geleden is dat de Nederlandse avant-gardekunstbeweging De Stijl werd opgericht. In het hele land worden tentoonstellingen en evenementen aan dit De Stijl-jaar gewijd: Van Den Haag tot Het Nationale Park De Hoge Veluwe en van Winterswijk tot Drachten. U komt zelfs Curaçao tegen. In Drachten om precies te zijn, waar de tentoonstelling De Stijl en expressionisme in de tropen, Sandberg, Rietveld, Chris en Lucila Engels op Curaçao begin juli van start zal gaan. Klein tipje van de sluier: Gerrit Rietveld is tweemaal op Curaçao geweest en heeft er prachtige projecten gerealiseerd die tot op de dag van vandaag zijn te bewonderen. Maar over Rietveld en Curaçao in een andere blog meer.

Bart van der Leck, Theo van Doesburg en Piet Mondriaan, ook drie vertegenwoordigers van De Stijl, hebben niet persoonlijk, maar wel met enkele werken heel even Curaçao aangedaan. Een bijzonderheid.

Lees verder →

De Curaçaose grot van Ali Baba. Deel V: Hommage?

/ Uitgeverij Lambo / Een reactie plaatsen

Door Julie Hengeveld

b52-segers-bemoste-boom

Hercules Segers, Bemoste boom (1615-30, aquatint, gedrukt in groene inkt op roze papier, handgekleurd in blauw), Rijksmuseum Amsterdam.

Twee weken geleden bezocht ik de tentoonstelling Hercules Segers in het Rijksmuseum. Seg(h)ers (1589/90-ca. 1640) blijft voor kunsthistorici raadselachtig en geheimzinnig als we het vooraanstaande kunsthistorische tijdschrift Kunstschrift mogen geloven. Het fors geslonken oeuvre van Segers, -ondanks nieuwe toeschrijvingen bestaande uit slechts achttien schilderijen en ‘honderdnogwat’ prenten-, blijkt gekopieerd en bewonderd door kunstenaars uit onze tijd. Van Segers’ Bemoste boom bestaat bijvoorbeeld een kopie uit 1950, gemaakt door Willem van Leusden (1886-1974).

Tijdens mijn tentoonstellingsbezoek dacht ik de grilligheid van Bemoste Boom eerder te hebben gezien. Déjà vu! In het depot van het Curaçaosch Museum bevindt zich namelijk een tekening in inkt van Vicente Ermin ‘Eb’ Marcano (1939-2012) met de titel Moerasgodin. De contouren van Moerasgodin lijken uit boomwortels te bestaan. Maar zou ik niet te ver gaan in het zien van een overeenkomst tussen een zeventiende-eeuwse boom en een naakte godin? Zou de jonge Marcano, die de tekening presenteerde tijdens zijn debuuttentoonstelling in 1968, het kleine oeuvre van Segers hebben gekend? Of was Moerasgodin aan zijn eigen brein ontsproten? Lees verder →

De Curaçaose grot van Ali Baba. Deel IV: Fernhout’s zelfportret uit 1944

/ Uitgeverij Lambo / 1 reactie

Door Julie Hengeveld

Bij Radio Veronica wordt al jarenlang de rubriek ‘De Plaat en Zijn Verhaal’ gepresenteerd. Engelse songteksten worden vertaald naar het Nederlands en zonder melodie voorgelezen. De kunst is om de plaat zo snel mogelijk te raden. Fonetisch meezingen zonder echt te luisteren naar de tekst is er vervolgens natuurlijk niet meer bij. Teksten gaan vaak over gevoelens en soms ook over diep persoonlijk leed, een ‘van zich af geschreven’ nummer, een waargebeurd verhaal. Voor mij ‘leeft’ een plaat meer met dit soort achtergrondinformatie. Denk aan Brian Ferry van Roxy Music, die in zijn ‘There is a band playing on the Radio’ (officiële titel ‘O Yeah’) zou hebben beschreven dat zijn vriendin model Jerry Hall hem zou hebben verlaten voor de meer beroemde Mick Jagger…

Dezelfde behoefte naar achtergrondinformatie heb ik bij kunstwerken. In deze blog een verhaal over een van de ‘eyecatchers’ in het Curaçaosch Museum: Een zelfportret van Edgar Fernhout uit 1944.

IMG_3873.jpg

Edgar Fernhout, Zelfportret, 1944.

Lees verder →

De Curaçaose grot van Ali Baba. Deel III: verblijfplaats

/ Uitgeverij Lambo / Een reactie plaatsen

 

Door Julie Hengeveld

Wat mij intrigeert zijn de vaak vele verschillende verblijfplaatsen van kunstwerken. In catalogi zijn soms ellenlange lijsten van wisselende eigenaren en reizende tentoonstellingen bij de beschrijvingen van kunstwerken toegevoegd. Ze getuigen van een bloeiende kunsthandel en zeggen vaak iets over de populariteit, kwaliteit en/of waarde van een kunstwerk.

b41-israels-vervalsing

Vermeende Isaac Israëls, Café-interieur-restaurant (jaartal onbekend).

Vorige week stond de media bol van twee teruggevonden schilderijen: Café-interieur-restaurant van Isaac Israëls en Paarden in schuur van Wouterus Verschuur. De werken werden vorige week na zeventien jaar bij toeval teruggevonden in een loods in Leeuwarden. De twee schilderijen werden met vijf andere schilderijen in 1999 buitgemaakt bij een gewelddadige roofoverval. De werken zijn weer in het bezit van de rechtmatige eigenaren, maar nu blijkt de Isaac Israëls volgens experts een vervalsing te zijn. Ik was blij te horen dat de eigenaren desalniettemin toch erg blij zijn met de teruggave. Lees verder →

De Curaçaose Grot van Ali Baba. Deel II: over de ‘vermeende Van Gogh’

/ Uitgeverij Lambo / Een reactie plaatsen

Door Julie Hengeveld

B31 Van Gogh

De ‘vermeende Van Gogh’ van het Curaçaosch Museum, 130 x 97 cm.

Wat een ontdekking! Naar aanleiding van mijn eerste blog, waarin ik schreef dat we een ‘vermeende Van Gogh’ met een onbekende signatuur in het Curaçaosch Museum permanent in de Meesterzaal tentoonstellen, struinde lokaal beeldhouwer Rien te Hennepe direct het internet af. Helaas: geen echte Van Gogh. Het zou overigens niet vreemd zijn als het wel een echte was geweest, omdat in december 1954 in ons museum wel 33 (!) werken van Vincent van Gogh werden tentoongesteld. Daarover blog ik uiteraard graag een andere keer meer. Maar wat nu belangrijk is: wat diverse musea, kunsthandels en instituten in Nederland niet is gelukt is Rien te Hennepe wél gelukt: hij heeft de signatuur van de ‘vermeende Van Gogh’ weten te identificeren. Dit ging volgens hem vrij gemakkelijk door de signatuur in Photoshop paars te laten oplichten.

Signatuur ‘vermeende Van Gogh’
Signatuur paars opgelicht in Photoshop

Lees verder →

De Curaçaose Grot van Ali Baba. Deel I

/ Uitgeverij Lambo / 3 reacties

Door Julie Hengeveld

B31 Toorop.jpg

Charley Toorop, Negers in Rotterdam (1926). 103 x 134 cm.

Charley Toorop portretteert twee mannen in de haven van Rotterdam, een naakt van Jan Sluyters, een Christus met Doornenkroon van Dolf Henkes, misschien al jaren ondersteboven in een kast, een boekwerk van de West-Indische Compagnie uit 1634, een tentoonstelling met kunstwerken door Koningin Wilhelmina gemaakt, een half vliegtuig, een grootse overzichtstentoonstelling met 100 jaar Curaçaose kunst en een daarop volgende overstroming, een Isaac Israels, een tentoonstelling met werken van Vincent van Gogh(!), Carel Willinks De kluizenaar, etsen uit het Rijksmuseum in Amsterdam, een langdurige warme vriendschap met museumdirecteur Willem Sandberg, een afgekeurd beeld van Manuel Piar, foto’s van de verwoestingen door de Grote Orkaan in 1877, urnen van indianen, muggen-, schelpen-, stenen-, vlinder- en vogelverzamelingen, een pince-nez van…. Van wie eigenlijk…?

Waar moet ik beginnen? Lees verder →