De laatste dagen van 2017 zijn aangebroken; heeft u al grootse plannen en goede voornemens voor het nieuwe jaar gemaakt? Daarbij mag een museumbezoek natuurlijk niet ontbreken! Uitgeverij LAMBO helpt u vast op weg en heeft een aantal grote, bijzondere of interessante tentoonstellingen in 2018 voor u op een rijtje gezet.
Classic!
Door Floris Kortie
Als de Betuwelijn niet vernoemd was geweest naar datgene wat hij vernielde, zou de aanleg een stuk minder weerstand opgeroepen hebben. Zo is ook de naam ‘klassieke muziek’ wat ongelukkig gekozen: het geeft vooral aan dat deze muziek niet van nu is. De betekenisverwante termen ‘ernstige’ of ‘serieuze muziek’ zijn vermoedelijk ook niet door een marketingstrateeg verzonnen. Het Engelse classic klinkt al vele malen beter, maar dat komt waarschijnlijk omdat alles in het Engels jonger en meer ‘van nu’ oogt.
Ook de verpakking van die westerse kunstmuziek (om er nog maar een weinig hip synoniem in te gooien) laat te wensen over. De klassieken klinken in deftige concertzalen en de liefhebbers tooien zich met stropdas, parelketting en rollator. ‘We zitten in het bejaardenentertainment,’ constateerde de marketingmanager van een groot orkest laatst. Hashtag-grapje-geen-grapje.
‘Sinterklaas, wie kent hem niet?’ Een inkijkje in de wereld van ’t Sinterklaaslied
Door de Dichtpietjes
Fantastisch nieuws: de Sint is weer in het land!
En aan dat thema is deze blog verwant.
Wij zijn de Dichtpietjes; dichten is onze baan
Daarom vroeg LAMBO of wij voor hen aan de slag wilden gaan:
Konden wij samen niet een mooi kunstwerkje produceren,
Waarvan men ook nog over de sinttraditie kon leren?
Zoiets is ons natuurlijk op het lijf geschreven,
Dus we zullen jullie een mooie dichtblog geven.
Dichten is voor ons het leukste wat er bestaat,
Vandaar dat deze blog ook over versjes gaat.
Want een uiterst belangrijk onderdeel van het hele feest,
Is altijd al het zingen voor de goedheiligman geweest.
Intriges aan het hof. Deel VII: keizer Maximiliaan I
In het kader van onze herziene uitgave ART-History, Hofcultuur (2016) blogt LAMBO de serie Intriges aan het hof. Deze week in deel VII lezen we over de Habsburgse Maximiliaan I. Het leven van deze keizer omvat bravoure, ware liefde en een enorm rijk. Zelfs zijn nalatenschap in Nederland komt nog even aan bod.
Door Marita Vervoort
Rubens: Maximiliaan I (1618)
Hij noemde zichzelf de “laatste ridder” en was leider van een tijdperk in transitie: keizer Maximiliaan I van het huis Habsburg in Oostenrijk. Oorlogen en de liefde van zijn eerste echtgenote drukten een stempel op zijn leven. Zijn huwelijk met Maria van Bourgondië was het begin van de opkomst van de Habsburgers tot Grootmacht. Door middel van diplomatie, talrijke veldslagen (25 in ongeveer 40 jaar), de kredieten van de Augsburgse bankier Jakob Fugger, het strategisch uithuwelijken van familieleden en het opzoeken van gewapende conflicten teneinde gebiedsuitbreiding te verwezenlijken, legde Maximiliaan de basis voor het gigantische rijk van zijn opvolgers: je zou het een soort Europese Unie avant la lettre kunnen noemen. Lees verder
De Curaçaose grot van Ali Baba. Deel VIII: De museumtuin wacht
Door Julie Hengeveld
Het in een zwart doek gehulde standbeeld van generaal Robert E. Lee in Charlottesville, Verenigde Staten.
Standbeelden van ‘heldhaftige’ – meestal – mannen op publieke plaatsen boeten in aan populariteit. ‘Wat als de held een schurk wordt?’ kopte de Volkskrant afgelopen 19 augustus. Aanleiding van het artikel waren de rellen met een dode als gevolg in het stadje Charlottesville in de Verenigde Staten, die ontstonden na het besluit van het stadsbestuur een standbeeld van generaal Robert E. Lee (1807-1870), een bevelhebber uit de Amerikaanse burgeroorlog, weg te halen. Lee zou een voorstander zijn geweest van slavernij en een fel tegenstander van stemrecht voor de zwarte bevolking. Over het beeld werd als teken van rouw een zwart doek geworpen. Een rechter moet nu bepalen of het op zijn plek blijft staan of niet. En dan? Waar kan het beeld van een verguisd persoon naar toe? Lees verder
Soul of a Nation, maar zonder Basquiat
Door Bert Boermans
De volledige titel van de tentoonstelling in het Tate Modern luidt Soul of a Nation: Art in the Age of Black Power. Een confronterend overzicht van Afro-Amerikaanse kunst tussen 1963 en 1983. In 1963 waren de betogingen van The Civil Rights Movement in Amerika op hun hoogtepunt. Het was het tijdperk van Black Power en de Black Panther Party die voor gelijke rechten voor zwarten streden, en mede geïnspireerd werden door Afrikaanse staten die in die tijd loskwamen van hun kolonisator en onafhankelijk werden. Daarmee begint de tentoonstelling.
Beter een goede buur…
Door Suzanne Nijenhuis
Een vrolijk lachende, kalende man die met een peuk op zijn lip de nieuwe schommel achter ons huis, die we met de hele buurt gebouwd hadden, voor het eerst uitprobeerde. Zo staat hij op de enige foto die ik nog van hem heb, en zo herinner ik mij mijn buurman Berend. Hij was mijn held, met zijn goocheltrucjes en grapjes en vrije geest. En door hem ontwikkelde ik mijn passie voor kunst.
Berend Hendriks, geboren op 19 juli 1918 te Apeldoorn, was een beeldend kunstenaar en monumentaal vormgever die gedurende zijn leven onder andere gewerkt heeft als kunstschilder, monumentaal kunstenaar, omgevingskunstenaar, beeldhouwer, glazenier en keramist. Lees verder
A(n) (Expatriate) Painter’s Story
By Ron Roberson
Gerry Gifts, oil, 80 x 120 cm, 2017.
It is every painter’s dream to be able to dedicate all of his or her time to painting. Unfortunately, that rarely happens in the real world. Artists must find other work to support their living expenses. Two typical directions are a job that makes no demands on one’s time off, like a waiter, or a teaching position. The teaching position is more time-consuming, but has the benefit of free summers. Lees verder
Overnachten in een kunstwerk
Door Paul van Weenen en Yolanda van der Hooft
Is die douchebak nou scheef geplaatst? Of is het een illusie, veroorzaakt door het schots en scheve tegelwerk? Vol verwondering lopen we rond in onze hotelkamer. Dit is duidelijk niet zomaar een hotel: we zijn in de Grűne Zitadelle, in Maagdenburg, een gebouw van de Oostenrijkse architect Friedensreich Hundertwasser.
Onverwachtse inzichten van een ongeoefend kunstkijker
Door Charles Hengst
Een voor de hand liggende keuze was het niet. Geen festivalganger, niet bovenmatig cultureel geëngageerd. Waar ga je dan heen als je een weekendje weg wilt? Juist, the 70th anniversary of the largest arts festival in the world, Edinburgh Festival Fringe. Met het schaamrood op de kaken beken ik dat ik er voor mijn bezoek nog nooit van gehoord had.
Even Google verkennen geeft de burger moed: 50.000 voorstellingen op bijna 300 verschillende locaties, 2,5 miljoen bezoekers. Foto’s van vorige edities tonen duizenden mensen op de been in de straten van Edinburgh, straatartiesten, parades, fanfares, zelfs de jongleur op het dunne koord laat geen verstek gaan. Deze voorstellingen zijn weliswaar verspreid over de hele maand augustus, but still: het ‘Koningsdag meets Carnaval in extremis’-gevoel maakt zich van mij meester. Lees verder
Lambo blogt 